Rasa: Duży Szwajcarski Pies Pasterski

 

Klasyfikacja FCI:Grupa II,sekcja 3/szwajcarskie psy pasterskie.Bez prób pracy.

 

 

Kraj pochodzenia: Szwajcaria 

 

Wygląd: Pies masywny, o mocnym kośćcu, dobrze umięśniony, wytrzymały i ruchliwy, o średnim temperamencie. Kiedyś był psem stróżującym i pociągowym, obecnie jest obrońcą i towarzyszem rodziny. 

 

Wielkość: Wzrost: pies 65 - 72 cm (ok.60-70 kg), suka 60 - 68 cm (ok.50 kg). 

 

Szata: Włos okrywowy dwuwarstwowy, gęsty, średniej długości, podszerstek możliwie ciemnoszary do czarnego. Dopuszczalny jest krótki włos okrywowy przy prawdziwym podszerstku;

 

Umaszczenie: Podstawowa maść czarna z brązowo-czerwonym podpalaniem i symetrycznymi czysto białymi znaczeniami. Podpalanie rozdziela podstawową czarną maść od białych znaczeń na policzkach, nad oczami, na wewnętrznej stronie uszu, symetrycznie na przedpiersiu, na kończynach oraz na spodniej stronie ogona. Białe znaczenia występują na głowie (strzałka), na kufie, od podgardla aż do klatki piersiowej tworzą jednolity krawat, na łapach i na końcu ogona. Pomiędzy białą strzałką i czerwono-brązowym podpalaniem nad oczami powinien być widoczny czarny pasek. Dopuszczalny jest biały kołnierz lub biała plama na karku.Głowa: Mocna, ale niezbyt ciężka. Czaszka płaska i szeroka z wyraźną bruzdą czołową, stop słabo zaznaczony. Kufa mocna, nie spiczasta, grzbiet nosa prosty. Wargi przylegające, zgryz nożycowy.Oczy: Brązowe, o kształcie migdała, średniej wielkości, o przyjaznym wyrazie.Uszy: Trójkątne, średniej wielkości, dość wysoko osadzone, przylegające go głowy, w podnieceniu skierowane ku przodowi.Tułów: Grzbiet wydłużony, prosty i mocny. Klatka piersiowa szeroka i dość głęboka, przedpiersie szerokie, brzuch lekko podkasany. Lędźwie szerokie i dobrze mięśnione, zad długi i szeroki, lekko opadający.Kończyny przednie: Barki długie, opadające, silne i umiarkowanie swobodne. Są płaskie i dobrze umięśnione. Kończyny są proste i silne. Stopy okrągłe i zwarte, z dobrze wysklepionymi palcami. Zwrócone na zewnątrz, nie do środka. Podwójne pazury nie są wadą.Kończyny tylne: Uda obszerne, silne i umięśnione. Stawy kolanowe są wygięte i zwężają ku stawowi skokowemu. Staw skokowy widziany z tyłu jest prosty. Łapy tylne są takie jak przednie. Podwójne pazury powinny być usunięte.Ogon: Dość gruby, sięga stawu skokowego, w spoczynku opuszczony, w podnieceniu unoszony, ale nie zakręcony nad grzbietem.

 

Wady:Każde odstępstwo od wzorca należy traktować jako wadę. Jej ocena winna być proporcjonalna do stopnia tego odstępstwa.-Niepewny charakter.-Braki w uzębieniu, poza najwyżej dwoma P1 i/lub P2 (brak M3 nie jest brany pod uwagę), zgryz cęgowy.-Jasne oko, nie przylegające powieki.-Szata: widoczny żółto-brązowy lub jasno szary podszerstek; nieczyste kolory.-Umaszczenie: Brak białych znaczeń na głowie, za szeroka strzałka; białe znaczenie na kufie sięgające znacznie poza kąt wargowy; białe podkolanówki (białe znaczenia sięgające powyżej stawu nadgarstkowego i/ lub skokowego); wyraźna asymetria znaczeń.

 

 

Wady dyskwalifikujące:- Poważne wady charakteru (nadmierna agresywność, tchórzliwość).- Zgryz przemienny, przodo- lub tyłozgryz.- Entropium, ektropium.- Niebieskie oczy-jedno lub obydwa.- Krótki włos bez podszerstka.- Długi włos.- Umaszczenie inne niż trójkolorowe.- Maść podstawowa inna niż czarna

 

Wychowanie:

Duży szwajcarski pies pasterski daje się stosunkowo łatwo układać. Oczywiście, podczas szkolenia trzeba pamiętać o jego silnej osobowości i odpowiedzieć na nią konsekwencją i zdecydowaniem.

Nawet jako bardzo młody pies jest wyjątkowo pojętny, a tego, czego się raz nauczył, nie zapomni nigdy. Dlatego należy możliwie wcześnie rozpocząć szkolenie psa.

 

Dobrze wychowany duży szwajcarski pies pasterski jest najlepszym towarzyszem, jakiego można sobie wyobrazić: mądry, czujny, posłuszny, wierny, nigdy nie demonstrujący humorów czy nerwowości. W obcowaniu z dziećmi i mniejszymi zwierzętami okazujący niewiarygodnie dużo delikatności, cierpliwości i dobroduszności Doskonale radzi sobie z ciągnięciem wózka.